منبر روستای جوین سمنان یادگاری باقیمانده از دوران ایلخانی - تور تایلند ارزان

از جمله منبرهای موجود تاریخی در ایران می توان به موارد زیر اشاره نمود:

1- منبر مسجد جامع ابیانه (466 ق) قدیمی ترین منبر موجود در ایران.

2- منبر مسجد روستای مشکول در استان اردبیل (541 ق).

3- منبر چوبی امام زاده اسماعیل روستای بزرود ابیانه (543 ق) مربوط به دوران سلجوقی.

4- منبر مسجد جامع ندوشن یزد (546 ق) مربوط به دوران سلجوقی.

منبر جوین

مسجد امام حسین (ع) روستای جوین نیز در دل خود تاریخی شگرف را بازگو می نماید. روستای جوین از روستای تابعه شهرستان سرخه و در 42 کیلومتری آن واقع شده است.

محراب زیبای سلجوقی که به شماره 1994 در تاریخ 16/1/1377 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است یکی از جاذبه های تاریخی این روستا است. در سمت راست محراب نیز منبری زیبا و چوبی خودنمایی می نماید که در سمت راست چوب های منبر، موارد زیر نوشته شده است:

در بالاترین قسمت آمده: العبد یدبر و الله یقدر فی ماه: بنده تدبیر می نماید و خدا تقدیر می نماید.

در قسمت میانی آمده: ربیع الاخر سنه سبعه و عشرین و سبعمایه که ترجمه آن، سال 727 ه.ق را نشان می دهد که همان دوره ایلخانیان است.

در قسمت پایین نیز آمده: کتبه العبد محمدبن ابوبکر خلیل بیابانکی و ابنه فخر الدین که نام خطاط نوشته های منبر به همراه پسرش در آن ذکر شده است. البته مردم و ریش سفیدان روستا محمد بیابانکی و پسرش را سازنده منبر از روستای بیابانک می دانند.

در دو طرف ستون های چوبی منبر که محل نشستن واعظ است، عبارت لا اله الا الله و محمدا رسول الله نوشته شده است. طول و عرض منبر 67 سانتی متر و ارتفاع آن 171 سانتی متر است.

این منبر به علت کوچک بودن، پله ندارد و محتمل است که الحاقاتی نیز بر این منبر وجود داشته که در حال حاضر موجود نیست. نوع اتصالات در این منبر از نوع کوم و زبانه است.

وجود پارچه های فراوان بر جای جای منبر برای دخیل بستن، نشانگر ارادت مردم و صندلی ویژه منبر در بین مردم است. این منبر ضمن رعایت سادگی در ساخت، دارای تقارن، نظم، زیبایی و تعادل بصری قابل توجهی است.

این منبر به شماره 7589 در تاریخ 28/11/1398 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.