یادداشت، اختلاف ترکیه و غرب بر سر کردها است؟ - تور تایلند ارزان

بهترین تجربه سفر را با تور ترکیه در خاطراتتان ثبت کنید.

به گزارش گروه بین المل خبرنگاران٬ شاید انتظار می رفت که پس از حمله ترکیه به مناطق کردنشین شرق فرات در شمال سوریه و رضایت ضمنی آمریکا و روسیه به این اقدام آنکارا٬ عملیات مزبور نقطه انتها اختلافات را بگذارد و روابط ترکیه و آمریکا وارد مرحله نوینی گردد.

اما هنوز هم اختلافات به قوت خود باقی هستند و نه تنها در نشست سران کشورهای عضو پیمان نظامی ناتو در لندن٬ بلکه در رسانه ها و اتخاذ مواضع فردی و گروهی از مقامات اروپایی و بعضی مسئولین آمریکا همچنان به این موضوع اشاره می گردد که آنان حاضر نیستند خواسته های ترکیه در خصوص شمال سوریه را بپذیرند.

ترکیه توقع دارد که جبهه نظامی غرب یعنی آمریکا و کشورهای اروپایی عضو این پیمان٬ ی.پ.گ را به عنوان یک گروه تروریستی معرفی نمایند، اما از رئیس جمهور فرانسه گرفته تا وزیر دفاع آمریکا و دبیرکل ناتو همگی آشکارا اعلام می نمایند که در این مساله٬ مانند اردوغان و تیم سیاسی - امنیتی او نمی اندیشند.

سوال این است: آیا چنین چیزی به منزله حمایت آشکار غرب از نمودهای شمال سوریه و کوشش آنان برای تاسیس یک دولت کُردی تحت امر پ.ک.ک در شرق فرات است؟ در پاسخ باید گفت: اگر غربی ها در عمل به دنبال چنین هدفی بودند٬ در برابر حمله نظامی ترکیه به شرق فرات موضع آشکار می دریافتد یا این که برای ممانعت از حمله تدابیری می اندیشیدند.

اما چنین اقدامی انجام ندادند و ترکیه تا حد زیادی به اهداف خود دست پیدا کرد که عبارتند از:

1.کسب رضایت آمریکا و روسیه در دو نشست متفاوت در خصوص حمله به شرق فرات.

2.عقب راندن نیروهای کُرد تحت امر پ.ک.ک از مرز سوریه و ترکیه.

3.استقرار بی دردسر نظامیان ترکیه در بخش وسیعی از شرق فرات.

4.سازماندهی و استقرار هزاران تن از مخالفین سوری اسد و تقویت نیروی چانه زنی آنکارا در مذاکرات مرتبط با فعالیت کمیته تدوین قانون اساسی سوریه.

5.قرار دریافت ترکیه و سوریه در شروع جهت بازگشت به توافق آدانا.

6.اثبات این واقعیت که برخلاف تصور نمودهای تحت امر پ.ک.ک٬ آمریکا و اروپا٬ حاضر نیستند در برابر هجوم مهاجمین٬ از آنها حمایت نمایند.

اما چرا با وجود همه این ها٬ ترکیه همچنان ناراضی است؟ در پاسخ باید گفت: نارضایتی ترکیه و تداوم گلایه های اردوغان از آمریکا و اروپا چند دلیل مهم دارد:

اول این که اعلام نظر ترامپ در خصوص باقی ماندن بیش از 500 نفر از نظامیان آمریکایی در شمال شرق سوریه و اشاره او به نمودها و ضرورت بهره مندی آنان از امتیازات نفتی سوریه٬ موجبات خشم اردوغان و اعضای تیم او را به همراه آورد و آن فهمیدند که بخشی از مغزهای متفکر پنتاگون و سیا٬ حامی آن هستند که ترامپ را منصرف و کاری نمایند که او به تمامی٬ میدان سوریه را رها نکند.

دوم این که ترکیه می خواهد در ساختار آینده سوریه مخالفین تحت حمایت خود را به قدرت برساند و تداوم حیات سیاسی و نظامی یک گروه کُردی تحت راهنمایی پ.ک.ک و پشت گرم به پشتیبانی آمریکا را موی دماغ و عامل تهدید می داند.

سوم این که اساساً ترکیه آن قدرها که نشان می دهد از ماجرای تداوم ارتباط آمریکا٬ قسد و ی.پ.گ نگران و وحشت زده نیست. اما می خواهد با تکرار مداوم این موضوع آمریکا را بدهکار نموده و در ماجرای اختلافات واشنگتن - آنکارا مُسکن و ابزار یاریگر به دست بیاورد.

تمام این شواهد نشان می دهند که بزرگ ترین و مهلک ترین خطا برای نمودهای شمال سوریه این است که تصور نمایند آمریکا و اروپا٬ در افق نهایی و استراتژی بلندمدت خود در اندیشه ایجاد دولت کُردی و سپردن آن به دست فرماندهان ی.پ.گ هستند.

اما واقعیت این است که حمایت گاه ضمنی و گاه مشهود آمریکا و اروپا از ی.پ.گ و قسد٬ سند و نشانه ای از حمایت غرب از قوم کُرد نیست٬ بلکه ارتباط عمیقی با نگرش منطقه ای آنان به رقابت و موازنات جهانی در پرونده سوریه دارد. چرا که آمریکا و اروپا از این که دو عنصر مهم به نام های روسیه و ایران٬ در سوریه٬ قدرتمند بمانند٬ احساس نگرانی می نمایند و به دنبال آن هستند تا دست کم٬ در بعضی گوشه ها و نقاط جغرافیایی سوریه ابزاری در دست داشته باشند که موازنه را در مواضع لازم تغییر دهد.

ترکیه و سرنوشت ی.پ.گ

بدون تردید موضوع حیات و ممات گروه های سیاسی و شبه نظامی کُرد وابسته به پ.ک.ک در شمال سوریه ارتباط عمیقی با آینده سوریه و تحولات سیاسی و حقوقی این کشور دارد. اما در عین حال نمی توان این واقعیت را انکار کرد که روش دشمن تکلیف نهایی جنگ و درگیری بین ترکیه و پ.ک.ک بر سرنوشت آینده ی.پ.گ و قسد نیز تاثیر شاخص خواهد گذاشت.

در شرایطی که ترکیه کمر به تداوم مقابله نظامی گرفته و پ.ک.ک نیز در یک مصاف نابرابر توان آن را ندارد که لطمه ای به ترکیه بزند٬ تمام مناطق مرز ترکیه و سوریه برای ی.پ.گ و قسد خطرناک و ناامن خواهد بود و حتی اگر حمایت نسبی آمریکا و اروپا از این گروه های کُردی ادامه پیدا کند٬ آنها نمی توانند در خصوص شرایط خود در آینده اطمینان خاطر داشته باشند.

چرا که ترکیه علاوه بر حمله نظامی در حوزه سیاسی و دیپلماسی هم اقدامات مهمی انجام داده و به عنوان مثال عدم حضور سران سیاسی کُرد وابسته به پ.ک.ک در کمیته تدوین قانون اساسی سوریه یکی از مهم ترین ضرباتی است که به آنان وارد شده و این ترکیه بوده که همیشه در مذاکرات ژنو و آستانه خواهان آن بوده و توانسته است این گروه را از فضاهای مشروع سیاسی و حقوقی دور نگه دارد.

در همین حال کوشش های پیدا و پنهان ترکیه موجب آن شده که دعوت از شاهین عبدی یا مظلوم کوبانی به آمریکا و احتمال ملاقات او با دونالد ترامپ در هاله ای از ابهام قرار بگیرد.