10 مکان فرهنگی مالزی که باید دید - تور تایلند ارزان

با تور مالزی از توسعه یافته ترین کشور شرق آسیا دیدن کنید.

کمتر دنیاگردی را می توان یافت که این کشور در فهرست مقاصد مد نظرش قرار نداشته باشد و همین موضوع باعث شده که درباره مقاصد گردشگری مالزی مطالب زیادی بنویسند. اگر شما قصد دارید به این کشور سفر کنید و اگر به جز برج های دوقلو معروف کوالالامپور تصمیم دارید چیزهای بیشتری از زیبایی های مالزی را ببینید این مطلب یاری شایانی به شما ارائه می دهد. بعضی از این مکان ها به قدری خاص هستند که توانسته اند در فهرست آثار ثبت دنیای شده یونسکو قرار بگیرند.

چشم اندازهای فرهنگی و غنی مالزی به خاطر تنوع زیاد، شهرت دنیای یافته است. این کشور محلی برای تلفیق قوم مالایا (Malays قوم اصلی مردم کشور مالزی)، چین، هند و چندین گروه بومی کوچک دیگر است که سنت های فرهنگی کهن خود را طی سالیان دراز حفظ نموده اند. تنوع فرهنگی در هنگام سفر به دور مالزی به وضوح قابل مشاهده است، همچنین وفور فعالیت ها و جاذبه های فرهنگی به انگیزه گردشگران برای بازدید از این کشور افزوده است. این برنامه سفر فرهنگی، شما را به بهترین مکان های دیدنی کشور مالزی می برد که ویژگی مهم همه آن ها بعد فرهنگی شان است. بازدید از بهترین مکان های دیدنی فرهنگی مالزی، مناسب ترین روش برای تجربه واقعی مالزی و فرهنگ گسترده آن خواهد بود.

کوالالامپور (Kuala Lumpur)

کوالالامپور پایتخت مالزی و یکی از پررونق ترین شهرها در جنوب شرقی آسیا است. بعضی از بهترین رستوران ها، مغازه ها و مناطقی برای شب زنده داری در این قسمت از مالزی واقع شده است. البته کوالالامپور یا به اختصار KL، همان طور که بیشتر مالزیایی ها آن را می شناسند، مرکزی برای خرید محسوب می شود اما باید گفت این شهر چیزهای بیشتری برای ارائه دادن به گردشگران خود دارد. گواه این موضوع وفور بازارها، معبدها و موزه ها است. نکته مهم دیگر درباره کوالالامپور، ترکیب معماری آن است. این ترکیب منحصربه فرد را نمی توان در جای دیگری از دنیا پیدا کرد. برج های سر به فلک کشیده مانند برج های دوقلوی پتروناس (Petronas) و بناهای باقی مانده از دوران استعماری امپراتوری بریتانیا را می توان به عنوان نمونه هایی از این سبک معماری خاص به حساب آورد. به غیر از برج های پتروناس، مناطق مهم دیگری هم وجود دارند که بازدید از آن ها به هر گردشگری توصیه می شود، مکان هایی مانند ایستانا بودایا (Istana Budaya) یا قصر فرهنگی مالزی که قلب اصلی تئاتر این کشور محسوب می شود، گالری ملی هنرهای بصری، موزه هنرهای معاصر کوالالامپور و موزه هنرهای اسلامی. بازدید از محله های ویژه مانند خرید بوکیت بینتانگ (Bukit Bintang) و مردکا اسکواریر (Merdeka Squareare) را نیز نباید فراموش کرد، همچنین تعداد زیادی از بازارهای خرید مثل مثلث طلایی (Golden Triangle)، شهر چینی (چاینا تاون) و هند کوچک (Little India) وجود دارند که می توان آن ها را نیز در فهرست قرار داد. سبک معماری متعلق به دوران استعماری بریتانیا در نواحی مختلف کوالالامپور قابل مشاهده است و هر گردشگری می تواند از آن ها با استفاده از تورهای راهنمای میراث فرهنگی زیادی که توسط آژانس های مسافرتی ارائه می شوند، بازدید کند (مالزی تا 15 آگوست 1957 مصادف با 26 مرداد 1336 مستعمره امپراتوری بریتانیا بوده است).

غارهای باتو (Batu)

13 کیلومتری شمال کوالالامپور، غارهایی با نام باتو قرار دارند که از نوع غارهای آهکی هستند و بسیاری از آن ها به معابد آیین هندو مبدل شده است. این مجموعه غارها آن را به مقدس ترین مکان مذهبی آیین هندو خارج از هندوستان تبدیل نموده است که هرساله هزاران زائر و گردشگر را به خود جلب می نماید. این غارها به خدای جنگ و پیروزی آیین هندو یعنی لرد موروگان (Murugan) اختصاص داده شده است که در حین ورود به آن ها یک مجسمه طلایی بزرگ از این خدا هندوها را در حالت ایستاده می بینید. داخل غارها زیارتگاه های متنوع و نقاشی های دیواری بسیاری وجود دارد که اسطوره های آیین هندو را به تصویر می کشد. این غارها مرکز اصلی جشنواره سالیانه تایپوسام (Thaipusam) هستند که زائران هندو در صف هایی منظم در داخل راهروهای این غارها حرکت نموده و نمادهایی را حمل می نمایند که بادآورد لرد مورگان است و در انتها آن را پیشکش می نمایند. غارها همچنین خانه فلور و فون (flora and fauna به زبان مالایی یعنی گیاهان و جانوران) مختلف است و حتی می توانید یک گونه خاص از میمون های جذاب و بازیگوش را در این غارها مشاهده کنید، هرچند بازیگوشی این میمون ها ممکن است برای عده ای از گردشگران آزاردهنده باشد.

ساراواک- کوشینگ (Sarawak Kuching)

جزیره بورنئو (Borneo) در مالزی که بزرگ ترین جزیره آسیا و سومین جزیره بزرگ دنیا است، 2 ایالت با نام های ساراواک (Sarawak) و کنیالانگ (Bumi Kenyalang) دارد. ساراواک بزرگ ترین و البته ناهموارترین ایالت در مالزی محسوب می شود و به آن لقب بومی کلایانگ (Bumi Kenyalang) می دهند (به فارسی یعنی سرزمین هورنبیل که هوربیل (Hornbill) نوعی پرنده شبیه به توکا (پرنده سنباد) و بومی مناطق استوایی و زیر استوایی در آسیا و آفریقا است. هورنبیل ها در معرض خطر انقراض قرار دارند). این ایالت به خاطر فرهنگ های بومی خاص خود بسیار مشهور است، بسیاری از آن ها علیرغم بحث مدرن سازی و دنیای شدن توانسته اند وجه تمایز خود را حفظ نمایند. این فرهنگ های قبیله ای با یک اکوسیستم غنی و ناحیه جنگلی تقریباً بکر همراه هستند که جذابیت این ایالت را چند برابر می نماید. از واضح ترین نشانه تمایز فرهنگ بومی موجود در این ایالت در طول قرون متمادی می توان به خانه های مشهور و دراز بورنئو اشاره نمود که هنوز برای سکونت در ایالت مورد استفاده قرار می گیرد. در پایتخت ساراوک که شهر کوشینگ است، بسیاری از این خانه های دراز به هتل ها تبدیل شده اند، هر چند اگر دل را به دریا زده و به مناطق دورافتاده تر بروید، فرصت هایی برای ماندن با خانواده اصیل و بومی در این نوع خانه های دراز، تجربه خوردن غذای محلی و مشاهده سبک زندگی مردم بومی ساراواک را به دست خواهید آورد.

ارتفاعات کامرون (Cameron Highlands)

ایستگاهی قدیمی بر فراز یک تپه، ارتفاعات کامرون، تاثیرات بسیاری از روزهای قدیمی خود گرفته است، روزگاری که به دوران استعمار باز می شود و یادآور سبک زندگی استعمارگرانی است که در این کشور زندگی می کردند، هرچند امروزه به عنوان اثری استعماری و البته جالب از میراث فرهنگی در مالزی شناخته می شود. همچنین ارتفاعات کامرون می تواند راه فراری از گرمای طاقت فرسای زمین های کوهپایه ای خود باشد و توانسته است به یک نقطه پرطرفدار گردشگری در سال های اخیر تبدیل شود که به گردشگران خود لذت بازدید از پناهگاه های مجلل به هم پیوسته و قصرهای ساخته شده توسط خانواده سلطنتی انگلستان، تودور (Tudor)، عرضه می نماید. این ارتفاعات اولین بار به وسیله نقشه بردار بریتانیایی ویلیام کامرون (William Cameron) ارزیابی و نقشه برداری شد به همین دلیل است که آنها را کامرون می نامند. بعد از ارزیابی هایی کامرون این ارتفاعات مورد توجه واقع شد و به عنوان مکانی بالقوه برای ساخت پناهگاهی بر فراز بلندی یک ارتفاع مد نظر نهاده شد. محلی های ثروتمند در خرید زمین های این منطقه با خانواده های سلطنتی همراه شدند و همین موضوع باعث شد قصرهای بسیار زیادی به صورت پراکنده توسط آن ها در اطراف جاده های پیچ درپیچ این ارتفاعات ساخته شود. این منطقه همچنین به عنوان مکانی مناسب برای کاشت چای مورد توجه نهاده شد و این محصول تا به امروز نیز به صورت گسترده در این منطقه کشت می شود. بازدیدنمایندگان ارتفاعات کامرون می توانند به جای این که فرصت بازدید از مکان های خاص این منطقه را از دست دهند، با آژانس های گردشگری که تورهای ویژه ای را عرضه می نمایند، همراه شوند تا بعضی از قصرهای سلطنتی، مزارع و سایر جاذبه های گردشگری طبیعی و فرهنگی این منطقه را ببینند. برای شما خواننده این مقاله خبرنگاران جالب خواهد بود که بدانید هنوز بسیاری از رستوران های این منطقه چای گرم آن هم با سبک انگلیسی به مشتریان خود عرضه می نمایند که این فرصت خوبی خواهد بود تا طعم واقعی چای انگلیس قدیم را تجربه کنید.

جورج تاون (Georgetown)

این جاذبه گردشگری مالزی در فهرست میراث دنیای سازمان یونسکو (UNESCO) به ثبت رسیده است.در امتداد جنوبی این مکان، تنگه مالاکا (Malacca) واقع شده است و مرکز ایالت پنانگ (Penang) است و نمونه ای شاخص و جذاب از ادغام فرهنگ شرق با غرب است. این شهر با قدمتی 500 ساله به عنوان یک پایگاه تجارتی چند قرنی حفظ شده است و دست به دست در بین قدرت های مختلف حاکمیتی چرخیده است. معماری، غذا و فرهنگ جورج تاون به دلیل این تاریخ متنوع به شکلی خاصی درآمده است و با قدم زدن در خیابان های داخلی این شهر که به شکل فشرده ای در یکدیگر تنیده شده اند، می توان نگاه سریعی به آنچه که در طول سالیان دراز بر مالزی گذشته است، پی برد. سالن شهر، عمارت چونگ فات تز (Cheong Fatt Tze) و قلعه کورن والیس (Fort Cornwallis)، همگی باقیمانده هایی جذاب از دوران سلطنت های مختلف هستند. اگر شما از کاوش در معماری خاص این شهر خسته شدید، می توانید به سراغ رستوران های پنانگ بروید تا تلفیق فرهنگ شرق با غرب را در سنت های آشپزی این شهر را با چشمان خود ببینید و حتی بچشید.

راه آهن جنگلی (Jungel Railway)

برای معرفی مالزی به عنوان کشوری پیشرفته می توان از راه آهن جنگلی این کشور نام برد که به واسطه عبور از قسمت های کمتر شناخته شده این کشور دسترسی به تمام بخش های آن مهیا شده است. این قطار در بیشتر جهت خود از هر 2 سمت به وسیله جنگلی انبوه احاطه شده است و در قسمت هایی از کشور توقف می نماید که کمتر گردشگری به آن توجه می نماید. می توان این راه آهن را به عنوان روشی مناسب برای کاوش بیشتر در مالزی به حساب آورد. قطارهای این راه آهن سفر خود را از شهر تومپات (Tumpat)، در نزدیکی کوتا باهرو (Kota Bahru) آغاز می نمایند و با عبور از زمین های ساحلی به جهت اصلی تردد این کشور در گماس (Gemas) می رسند و در طول راه از روستاهای جنگلی دورافتاده عبور می نمایند و در بعضی از آن ها توقف خواهند داشت. باید به شما خواننده این مقاله خبرنگاران یادآور شویم که تنها مسافران اهل ریسک، این جهت عالی را برای پرسه زدن در قلب مناظر زیبای روستایی مالزی انتخاب می نمایند.

کوتا بهارو (Kota Bharu)

کوتا بهارو در ساحل شمال شرقی مالزی و در مرکز ایالت کلانتان (Kelantan) واقع شده است که یکی از بهترین مکان ها برای تجربه فرهنگ مالای (Malay) سنتی است. این کوه ها فرهنگ و میراث مالایی خود را با غرور به عنوان یک اعتبار فرهنگی نشان می دهند، همچنین باید اشاره نمود که کوتا بهارو یک شهر متنوع مذهبی با ترکیبی از معابد و مساجد اسلامی است. برای بازدیدنمایندگانی که در جستجوی آثار هنری و صنایع دستی سنتی مالزیایی هستند، کوتا بهارو بهترین مکان برای آغاز سفرشان خواهد بود. گفتنی است که این شهر به نوعی قطب کالاهای چوبی است و هر چیزی ساخته شده از چوب مانند کنده کاری های چوبی تا لباس های تزئین شده سنتی را که روی پارچه آن ها با استفاده از خرده چوب طراحی اجرا شده است، می توانید در بازارهای متنوع این کشور پیدا کنید. همچنین این شهر حافظ یکی از سنتی ترین مقوله های فرهنگی مالزی است که تقریبا در دیگر مناطق از بین رفته است. این مقوله فرهنگی خیمه شب بازی با استفاده از سایه است که برای دیدن آن حتماً باید سفری کوتاه به بهارو داشته باشید چون شانس یافتن آن در مکانی دیگر نزدیک به صفر است.

ملاکا (Melaka)

اگرچه شهر جورج تاون در ایالت پنگاگ، نماد شاخصی از اثر فرهنگ اروپا بر مالزی در طول قرن هاست، ولی شهر جنوبی ملاکا که توانسته است نام خود را در آثار دنیای یونسکو به ثبت برساند، مدرکی از زمانی است که قدرت حاکم در بیشتر بخش های تنگه ملاکا در دستان حاکمان محلی بوده است. در قرن 15 میلادی حاکمان ملاکا، قدرت بلامنازع را در این تنگه در دست داشتند و این شهر (ملاکا) مرکز سیاست و تجارت در منطقه ملاکا محسوب می شد. این شهر با دارا بودن بازاری بین المللی، آدم های بسیاری را از سمت دریای چین جنوبی به خود جذب می نماید و می توان آن را دلیل اصلی چیزی که از آن به عنوان هویت چند فرهنگی مالزی نام برده می شود، به حساب آورد. هر چند این تنگه در دوران استعمار بریتانیا شکوه و رونق خود را از دست داد و به دلیل وضع قوانین سخت تجاری رو به افول رفت، ولی هنوز هم با کمی قدم زدن در آن می توان باقی مانده های زمان رفاه و اوج قدرت را به خوبی مشاهده کرد.

دره لنگونگ (Lenggong Valley)

یکی دیگر از مکان های دیدنی مالزی که در توانسته است در فهرست آثار ثبت دنیای شده یونسکو قرار بگیرد دره لنگونگ است که یک گنجینه باستان شناسی محسوب می شود و در برگیرنده آثار و بقایای انسان اولیه با قدمتی نزدیک به دو میلیون سال پیش است. سایت باستان شناسی دره لنگوگ در 2 حوزه جداگانه گسترش یافته است و میراث دار یکی از قدیمی ترین آثار یافت شده از نسل بشر در خارج از افریقا محسوب می شود (طبق عقیده باستان شناسان آن دسته از انسان های اولیه باهوش (هوموساپینس) که نیای تمامی انسان های امروزی هستند، از آفریقا برخاسته اند و سپس به سایر مناطق دنیا مهاجرت نموده اند). حفاری های باستان شناسی، کارگاه ها و ابزارهای ویژه آن به انضمام فسیل های انسانی شاخصه هایی خواهد بود که هر بازدیدنماینده ای را به حیرت باز خواهد داشت. دلایل اهمیت بالای این سایت باستانی در موزه باستان شناسی پالئولیتیک (Palaeolithic) به نمایش گذاشته شده است که با داشتن یک مجموعه متنوع از فسیل و آثار باستانی، بیان گر هویت تاریخی نسل بشر خواهد بود. پس اگر شما خواننده این مقاله خبرنگاران به موزه مذکور رفتید، حتماً خواندن توضیحات این موزه را درباره اتفاقاتی که میلیون ها سال پیش بر سر بشر آمده است، از قلم نیاندازید.

ارتفاعات کلابید (Kelabit Highlands)

ارتفاعات کلابید و مرکز آن شهر باریوی (Bario)، یک فلات کوهستانی در ایالت ساراواک (Sarawak) در بورنئو (Borneo) است و یکی از دوردست ترین مکان ها در جنوب شرقی آسیا به حساب می آید. این ارتفاعات تنها به وسیله هوایی یا به واسطه یک جهت خاکی نه چندان مساعد در دسترس هستند اما باید گفت برای مسافرانی که مقصد خود را این ارتفاعات انتخاب نموده اند، بسیار جذاب هستند. دلایلی چون جدا بودن از زرق وبرق زندگی امروزی، دوستی و میهمان نوازی مردم بومی کلابیت باعث شهرت این منطقه شده است. فرهنگ منحصربه فرد کلابیت، ترکیبی از سنت ها و اعتقادات بومی ایالت ساراواک و اعتقادات دین مسیحیت است که توسط مبلغان غربی به این منطقه وارد شده است. دلیل دیگری که باعث شهرت این ارتفاعات شده است، جهته های پیاده روی (Trekking) آن است. برای استفاده از این جهتها که مناظر جادویی را در دل خود دارند، می توانید در شهرهای کوچک و روستاها یک راهنما پیدا کنید تا ضمن نشان دادن فرهنگ بومی شهر یا روستای خود به شما، سرقدم کاوشتان در زیبایی هایی طبیعت این منطقه هم باشد و همچنین مطمئن خواهید بود که در دل این طبیعت بکر جهت را گم نخواهید کرد.

منبع: The Culture Trip